Nieuwsgierig als ik ben, vond ik het intrigerend dat ik niet altijd geïnspireerd werd bij het lopen van een willekeurig labyrint op een willekeurige plek. Ik maakte de vergelijking met kerkgebouwen die je als geïnteresseerde toerist bezoekt. Soms is het gewoon een gebouw, al dan niet verfraaid, soms is het een ruimte waar je blijer uitkomt dan je er in ging.
Ik was al een aantal jaren bezig met ‘energiewerk’; beter aanvoelen en beïnvloeden hoe er tussen anderen en mijzelf energie wordt uitgewisseld. Dus in die richting zoeken lag voor de hand.

Van de Godin?

Daar kwam bij, dat op de jaarlijkse bijeenkomsten van The Labyrinth Society, die ik vanaf 2000 had bezocht, me al snel was opgevallen dat de overgrote meerderheid van de deelnemers vrouw was. Zou dat iets met de aard van het labyrint te maken hebben?
Was het labyrint ‘van de Godin’?
Wat was (dan) de aantrekkingskracht van het labyrint voor mannen, voor mijzelf? Hoe zat het met de rol van Daidalos, de architect van het labyrint, of de Minotaurus in het centrum?
Mijn kritische vragen daarover leidden tot de uitnodiging om bij de bijeenkomst van 2005 in Lenox (MA) een keynote te geven over dit onderwerp. En dus tot de dringende noodzaak om het voor die tijd zelf uitgezocht te hebben.

Mannelijk of patriarchaal?

Er speelde nog iets anders mee in mijn gedrevenheid om dit uit te zoeken: In de voorgaande jaren was ik het verschil gaan ontdekken tussen mannelijk en patriarchaal en mijn voorkeuren daarin. Simpel gezegd gaat het bij de relatie tussen ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ om complementariteit en gelijkwaardigheid, bij de relatie tussen ‘patriarchaal’ en ‘vrouwelijk’ is het vrouwelijke altijd ondergeschikt aan het mannelijke. Het gaat mij hier niet om de morele implicaties, maar om de vorm van mannelijke energie patronen in de – naar mijn indruk –  patriarchaal ingestelde samenleving. Je lijkt als man te mogen kiezen tussen drie rolmodellen: hersenloze macho, harteloze en controle-gerichte leider of slappe metgezel. Ieder van hen blijkt het moeilijk te vinden om op evenwichtige wijze om te gaan met vrouwelijke kracht. De voorbeelden kan je dagelijks om je heen of op het nieuws waarnemen.
Voor de duidelijkheid, ‘mannelijk’ en ‘vrouwelijk’ zijn niet voorbehouden aan respectievelijk fysieke mannen en vrouwen: Ieder mens hanteert zijn/haar eigen flexibel mengsel van beide aspecten, zie ook Jung met zijn verhaal over Animus en Anima.

Een brandglas voor m/v energie.

Puttend uit literatuur, andermans en eigen waarnemingen en traditionele Indiaanse opvattingen over de schepping, verhaalde ik in mijn keynote hoe naar mijn idee een goed gebouwd labyrint als een brandglas verticale stromen van vrouwelijke aarde energie en mannelijke hemel energie bundelt. Het bouwen of lopen van zo’n labyrint zet je op evenwichtige wijze in je eigen vrouwelijke èn mannelijke kracht en biedt je een gelegenheid tot verheldering van wie je bent en waartoe je bent.

De licht bewerkte tekst van mijn presentatie Remembering the power of sacred creation, attuning to masculine energy through the labyrinth, is via deze link als pdf te downloaden.

Ook voor deze interpretatie van de werking van een labyrint geldt: bij het lopen van het labyrint gaat het om de zintuiglijke ervaring van dat moment, niet om de mogelijke onderliggende theorie. Geniet dus vooral je pad zonder zorgen of je het ‘goed’ doet!