Op zich is ieder labyrint dat ik maak, een ‘eigen ontwerp’. Want al ligt het patroon van het klassieke labyrint vast, bij het tekenen/harken zal ik keuzes maken over de locatie, de oriëntatie, de grootte, enzovoort, en ben ik bewust bezig met het doel van dat labyrint. Zo is ieder labyrint uniek.
Dat geldt ook voor ieder ander die met gerichte aandacht een labyrint maakt.
Maar ik heb in 2001 ook nieuwe variaties van het klassieke labyrint patroon ontworpen, waarvan ik er uiteindelijk twee ben blijven gebruiken.
Het zijn respectievelijk:
- het Jij-en-Ik labyrint met twee gespiegelde paden;
- het Four Winds labyrint met vier vervlochten paden.
Jij-en-Ik labyrint
Jij-en-Ik labyrint
Een Jij-en-Ik labyrint bestaat uit twee, ietsje ‘opengevouwen’, gespiegelde klassieke labyrinten, die met de onderkanten tegen elkaar zijn geplakt. Daarmee ontstaat een ronde vorm die je naast elkaar betreedt, waarbij je ieder je eigen pad afloopt en in een gezamenlijk midden uitkomt.
Samen met iemand zo’n labyrint lopen laat iets zien of voelen over hoe je je met de ander verhoudt.
Ben je alleen bezig met je eigen pad lopen, of zoek je afstemming met het tempo van de ander? Wacht je op elkaar in het centrum? Ga je je eigen weg terug, of ruil je van pad? Er is geen goede of foute manier, maar je keuzes blijken niet toevallig te zijn.
Van dit labyrint bestaan enkele variaties, die hier niet verder worden behandeld.
Four Winds labyrint
Four Winds labyrint
Het Four Winds – Vier Windstreken – labyrint ontstond toen ik probeerde vier klassieke labyrintpatronen met elkaar te verbinden. Anders dan bij het Jij-en-Ik labyrint, zijn de vier patronen in elkaar gevlochten, waardoor de vierde gang dubbel zo lang wordt. Je schuift in de tweede helft een kwadrant op, maar komt tegenover je beginpunt in het gezamenlijke centrum uit.
Ook hier is het gezamenlijk lopen een bijzondere ervaring: Nu loop je met drie anderen, die je soms tot vlakbij nadert, zelfs naast kan lopen. Hoe ga je die relaties aan? Hoeveel wil je samen doen, of juist niet, of wel met de één, maar niet met de ander?
De keren dat ik het heb gemaakt, houd ik bijzondere herinneringen aan de personen met wie ik het liep. In 2012 maakte ik het voor mijn verjaardagsfeest, en liepen we het met alle gasten tegelijk. In het midden ‘mengde’ het gezelschap en dat bleef zo, ook bij het teruglopen en het eten daarna.
Het is een precies werk om dit labyrint op beloopbare grootte te maken, maar daarna een spectaculair gezicht en wonderlijke gebeurtenis. Zie ook de twee foto’s in de foto galerij.